ಲಹರಿ

...ತಿರಸ್ಕಾರ ಮತ್ತು ಅವಮಾನ ಒಬ್ಬ
ಗಂಡಸು ಭರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲದ
ಎರಡು ವಿಷಯಗಳು ಬಹುಶಃ ನೀನು ಅಂದು ಒಂದೆರಡು ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೂಡಾ ಆಡದೇ ಹಿಂದಕ್ಕೆ
ಕಳುಹಿಸದೆ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ
ನಾನು ಇಂದಿಗೂ ನಿನ್ನನ್ನು ಇಷ್ಟು ತೀವ್ರವಾಗಿ
ತಪಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಆದರೆ ನೀನು ಒಬ್ಬ
ಅಪರಿಚಿತನೆಡೆಗೆ
ನಾವು ತೋರಬಹುದಾದ ಕನಿಷ್ಠ
ಸೌಜನ್ಯವನ್ನು ಕೂಡ
ತೋರದೇ ಹೋದೆ ನಿನ್ನ
ಸಾನಿಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಂದು ನಾನು ಕಳೆದ
ಕೊನೆಯ
ಕೆಲವು ಘಳಿಗೆಗಳನ್ನು ನೆನೆಯುವಾಗ
ನನ್ನ
ಕುರಿತು ನನಗೇ ಒಂದು ರೀತಿಯ
ಅಸಹನೆ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆನಿಜಕ
್ಕೂ ಮನುಷ್ಯ
ಅಷ್ಟು ಧೈನ್ಯನಾಗಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ
ಬಹುಶಃ ನಿನ್ನನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ
ಬಗೆಗಿನ ನೋವಿಗಿಂತ ನಿನ್ನಿಂದ
ತಿರಸ್ಕೃತನಾದ
ನೋವೇ ನನ್ನನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದಿರ
ಬೇಕು ಯಾಕೆಂದರೆ ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯ
ಅವನು ಅವನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿಕೊಂಡಷ್ಟ
ು ಇನ್ನೊಬ್ಬರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಲಾರ
ಇದು ಮನುಷ್ಯನ ಮಿತಿ
ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೀಯ
ಎನ್ನುವುದನ್ನು ತಿಳಿದಾಗ
ಅದು ನನ್ನ ಕುರಿತ ನನ್ನ
ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ತಣಿಸುತ್ತದೆ
ಅದೇ ನೀನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದಾಗ ಆ
ಅಹಂ ಗೆ
ಪೆಟ್ಟು ಬಿದ್ದು ಮೊದಲು ಸಿಟ್ಟು ಬರುತ್ತದೆ
ಆ
ಸಿಟ್ಟನ್ನು ಕಾಲವಷ್ಟೇ ತಣಿಸುತ್ತದೆ
ಹಾಗೆ ಸಿಟ್ಟು ತಣಿದು ಹತಾಶೆ
ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ ಆ ಹತಾಶೆ
ಸ್ವಾನುಕಂಪಕ್ಕೆ ತಳ್ಳುತ್ತದೆ ಆ
ಸ್ವಾನುಕಂಪ
ಕೆಲವರನ್ನು ಕವಿಯಾಗಿಸಿದರೆ
ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರನ್ನು ಕುಡುಕರನ್ನಾಗಿಸುತ
್ತದೆ ಅಂತಹ ಸ್ವಾನುಕಂಪದಿಂದ
ಹೊರಬಂದವನು ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತನ
ಾದರೂ ಅವನೊಳಗೆ
ಅದೊಂದು ನೋವು ಗುಪ್ತಗಾಮಿನಿಯಂತೆ
ಹರಿಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ ಬದುಕಿನ
ವಿವಿಧ ಘಟ್ಟಗಳಲ್ಲಿ ಆ ನೋವಿನ ಕುರಿತ
ಭಾವಗಳು ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ ಆದರೆ
ಮರೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ.....
( ಮುಂದುವರೆಯಲೂಬಹುದು )